Çalışanların şirketlerinden ayrılmalarının ardında genellikle görünmeyen birçok neden bulunmaktadır. Aşırı iş yükü, algılanan adaletsizlik, düşük maaş ve sürekli iş ile ilgili aranmak veya email atılması, çalışanların motivasyonunu düşüren en yaygın faktörler arasındadır. Normal çalışma saatlerinin üzerinde çalışmanın beklenmesi ve terfi ile ödüllerin adil dağıtılmadığını hissetmek, çalışanların iş tatminini olumsuz etkiler. Ayrıca, profesyonel gelişim fırsatlarının olmaması, vizyonsuz işler, kesintili molalar ve “biz bir aileyiz” söyleminin manipülatif bir şekilde kullanılması, çalışanların şirkette kendilerini değersiz hissetmelerine neden olabilir. Özerklik eksikliği, sürekli mikro yönetim ve imkansız standartlarla dolu mükemmeliyetçi bir kültür de çalışanların işten soğumasına yol açar.
Çalışanlar ayrıca, belirsiz iş tanımları ve sorumluluklar, tanınma eksikliği, adam kayırma, risk alma ve yaratıcı-motivasyonu artırıcı işlerin yapılmaması gibi faktörler nedeniyle de şirketlerinden ayrılma kararı alabilirler. İş yerinde dedikoduların ve olumsuzlukların yoğun olması, sigara içenlerle içmeyenlerin aynı değerlendirilmesi, sorunların dinlenmemesi ve gerçek bir liderlik eksikliği de çalışanların şirkete olan bağlılığını zayıflatır. En önemlisi de değerin çok altında maaş ödenmesidir. Toksik kültür anlayışı ve geleneksel bakış açısı değişmiyorsa, sağlıklı bir iş ortamı oluşturmak zorlaşır. Adil ödüllendirme ve liyakat eksikliği gibi sorunlar, çalışan bağlılığını ciddi şekilde etkiler. Ne kadar da doğru; sözde en fazla şirkete bağlı olduğunu söyleyen yöneticilerin, ilk zoru gördüğünde kaçanlar olması manidar değil mi!
- Aşırı İş Yükü: Normal çalışma saatlerinin üzerinde çalışması bekleniyor.
- Algılanan Adaletsizlik: Terfi ve ödüllerin adil bir şekilde dağıtılmadığını hissetmek.
- Durgun Öğrenme: Profesyonel gelişim için fırsatların olmaması.
- Kesintili Molalar: Öğle molalarında bile iş görevleri almak.
- “Biz Bir Aileyiz”: Bu ifadeyi çalışanları manipüle etmek için kullanmak.
- Özerklik Eksikliği: Karar verme veya proaktif olma özgürlüğünün olmaması.
- Mükemmeliyetçi Kültür: Sürekli mikro yönetim ve imkansız standartlar.
- Belirsiz Beklentiler: Belirsiz iş tanımları ve sorumluluklar.
- Tanınma Eksikliği: Çalışmalarının fark edilmediğini hissetmek.
- Düşük Maaş: Maaş incelemeleri ve ayarlamaların nadiren yapılması.
- Zehirli Kültür: İş yerinde dedikodu ve olumsuzluklarla dolu bir ortam.
- Liderlik Eksikliği: Birçok yönetici var, ancak gerçek bir liderlik yok.
Kaynak : https://www.linkedin.com/
